جابر گوید: امام محمد باقر علیه السلام به من فرمودند:
ای جابر آیا کسی که ادعای تشیع کرده و اعتراف به محبت ما اهل بیت (علیهم السلام) دارد به همین مقدار از ادعا اکتفا کند؟ (و خود را بی نیاز از عمل و تکلیف بداند) در صورتیکه به خدا قسم از شیعه ی ما محسوب نمی شود مگر کسی که تقوای الهی را پیشه کند و اطاعت فرمان خدا نماید.
و آنان نیز شناخته نشوند - ای جابر - مگر به: تواضع، افتادگی، امانت، زیاد به یاد خدا بودن، روزه، نماز، احسان به والدین، رسیدگی به حال همسایگان از فقیران و مستمندان و بدهکاران و یتیمان، راستگویی، تلاوت قرآن، نگه داشتن زبان از گفتار درباره مردم مگر به نکوگویی و آنان چنانند که در میان قبیله و فامیل خود نسبت به تمام امور، امین شناخته می شوند.
جابر گفت: یابن رسول الله (علیه السلام) ما که امروز احدی را با چنین صفات که فرمودید نمی شناسیم.
فرمودند: ای جابر مبادا مذهبها و روشها تو را به این عقیده کشاند که برای مردم همین بس است که گوید من علی (علیه السلام) را دوست دارم و پیرو هستم سپس با این گفتار زبانی اهل عمل [در انجام وظایف] نباشد، اگر گوید من رسول خدا (صلی الله علیه و اله وسلم) را دوست دارم ولی پیروی از سیره و رفتار او ننماید و سنت و احکام شریعت او را بکار نبندد، تنها محبت او نافع به حال وی نخواهد بود [و به او مصونیت از عذاب خدا نخواهد داد].
بنابراین تقوای خدا را پیشه خود سازید و برای رسیدن به پاداش های الهی کار کنید [و این را بدانید که] بین خدا و احدی از بندگان رابطه خویشاوندی نیست؛ محبوب ترین بندگان نزد خداوند عز و جل و گرامی ترین آنان نزد او پرهیزگارترین و کوشاترین آنها در انجام وظایف بندگی است.
ای جابر به خدا قسم برای تقرب جستن به خداوند تبارک و تعالی، هیچ وسیله ای جز اطاعت و عمل به دستورات شریعت در کار نیست و ما [از جانب خدا] فرمان تبرئه و امان دادن از آتش [مخصوص مدعیان تشیع را خالی از عمل باشند] در دست نداریم و احدی را بر خدا حجتی نیست؛ هر کس مطیع فرمان خدا باشد او ولی و دوستدار ما است و هر کس متخلف از فرمان خدا باشد او دشمن ماست و راهی برای رسیدن به ولایت و محبت ما نیست جز راه عمل [به کار بستن امر ونهی خدا] و ورع [پرهیز از گناه و دوری جستن از محرمات خدا].
منبع: اصول کافی ج 4 باب طاعت و تقوا ح 3
